Wat is een concurrentiebeding?
Een concurrentiebeding is een beding dat de werknemer beperkt om gedurende én na de beëindiging van zijn/haar arbeidsrelatie met de werkgever op een bepaalde wijze – die concurrerend is met de werkzaamheden of de belangen van de werkgever – werkzaam te zijn. Simpel gezegd, het is de werknemer niet toegestaan om na zijn dienstverband met de ex-werkgever te concurreren. Immers, de werknemer heeft door de arbeidsrelatie bepaalde kennis opgedaan die de werkgever niet makkelijk eigen heeft gemaakt. Door het aannemen van een werknemer is de werkgever er niet op uit om een concurrent voor zichzelf te creëren.
Veelal wordt in het concurrentiebeding opgenomen dat het de werknemer niet toegestaan is om bij concurrenten van de werkgever te gaan werken doordat de werknemer, na eenmaal bij de werkgever gewerkt te hebben, over bedrijfsgevoelige informatie beschikt die zijn concurrentiepositie zou kunnen schaden indien de concurrent daarvan weet heeft. De concurrent van de werkgever komt van die informatie op de hoogte op het moment dat de werknemer een overstap maakt.
Maar wat als de werknemer een tijdelijk dienstverband heeft? Mag deze dan daarna niet bij de concurrent van de werkgever werken? Dus als een werknemer bijvoorbeeld bij het callcenter van KPN gewerkt heeft, mag hij dan daarna niet meer bij het callcenter van Vodafone werken? Dit is toch niet in het belang van de werknemer, die juist gebaat is bij het vinden van een nieuwe baan!
Hierdoor bepaalt de wet dat een concurrentie-/relatiebeding bij een tijdelijke aanstelling niet toegestaan is, tenzij de werkgever zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen heeft die beschermd moeten worden. Is de werkgever van oordeel dat hij zwaarwegende belangen heeft, dan dient hij die belangen en de noodzaak van een concurrentiebeding in de arbeidsovereenkomst opnemen. Doet de werkgever dat niet, dan kan hij geen beroep doen op het concurrentie-/relatiebeding, ook indien het concurrentie-/relatiebeding wél in de arbeidsovereenkomst opgenomen is.
Wat is een relatiebeding?
Een relatiebeding is een beding dat bepaalt dat het de werknemer niet toegestaan is om (met name) na de beëindiging van de dienstverband direct of indirect contact op te nemen met de klanten of andere zakelijke relaties van de (dan) ex-werkgever of anderszins een zakelijke relatie met hen te bouwen die met de werkzaamheden van de werkgever concurrerend zijn.
Veelal wordt in een relatiebeding opgenomen dat het de werknemer, binnen een bepaalde tijd, niet toegestaan is om op enigerlei wijze – aldus direct of indirect – contact op te nemen of zaken te doen met de klanten en de zakenrelaties van de ex-werkgever. Dit betekent eveneens dat het de werknemers niet toegestaan is om samen te spannen tegen de werkgever en tezamen een eigen onderneming op te richten om met de werkgever te concurreren.
Bovendien dient de inhoud van het beding redelijk te zijn. Het beding dient (bijna) altijd beperkt te zijn in tijd. De werkgever kan dus niet eisen dat zijn ex-werknemer nooit contact opneemt met zijn relaties of nooit met de werkgever concurreert. Wat een redelijke termijn is, is afhankelijk van de aard van de werkzaamheden, de gevoeligheid van de informatie die de werknemer te weten is gekomen, het belang van die informatie, enz.
Dit geldt uiteraard ook voor een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Ook dan dient het concurrentie-/relatiebeding de toetsing van de redelijkheid en billijkheid te kunnen doorstaan. Dit geldt uiteraard ook voor de boete die op de schending van dergelijke bedingen bepaald is.
Laat u arbeidsovereenkomst daarom altijd door een deskundige arbeidsrechtspecialist beoordelen vóórdat u tot ondertekening overgaat.